ALTIN BALIK METNİ 5-B

Zeynep ve babası bir gün birlikte balık tutmaya gitmişler. Oltalarını hazırladıktan sonra denize atıp beklemeye başlamışlar. Denizin içinde bir çok farklı balık varmış. Kırmızı balıklar, mavi balıklar, sarı balıklar: oradan oraya yüzüp duruyorlarmış. Aradan saatler geçmesine rağmen tek bir balık bile yakalayamamışlar. Balıklar öyle akıllıymış ki her seferinde oltanın ucuna kadar geliyor ama oltayı fark edince hızla kaçıveriyorlarmış. Zeynep ve babası en sonunda vazgeçip eve dönmeye karar vermişler. Tam oltayı denizden çekerlerken oltanın ucu bir şeye takılmış. Zeynep ve babası heyecanla oltayı çekmeye başlamışlar. Çektikleri şey çok ağırmış ama sonunda başarmışlar. Oltayı tamamen çektiklerinde ise çok ama çok şaşırmışlar. Çünkü çektikleri şey bir balık değil, büyük bir kutuymuş.

Zeynep ve babası kutuyu görünce çok heyecanlanmışlar. Zeynep ve babası heyecanları geçtikten sonra kutuyu açmaya karar vermişler. Biraz sert olan kutuyu zorlayarak açmışlar ve kutunun içinden altın balık çıktığını görmüşler. Zeynep ve babası az önce yendikleri heyecan duygusuna yeniden kapılmışlar. Zeynep altın balığı görür görmez çok beğenmiş ve babasına bu balığı akvaryumda beslemek istediğini söylemiş. Babası ise balığı satmanın daha iyi olabileceğini Zeynep'e söylemiş ama Zeynep bu fikre sıcak bakmamış. Kararsız kaldıkları için babasının arkadaşı Balıkçı Resul'den fikir almaya gitmişler. Balıkçı Resul, altın balığı besleyip onun altın yavru balıklarına sahip olma fikrini baba ve kızına söylemiştir. Aralarında Zeynep'in, babasının ve Balıkçı Resul'ün fikirlerini tartıştıktan sonra en son beraber ortak bir karar vermişlerdir. Verdikleri karar altın balığı ait olduğu yere yani denize bırakmakmış. Zeynep, babası ve Balıkçı Resul tekneyle açılıp altın balığı denizin ortasına bıraktılar. Altın balık ilerleyen yıllarda yavrularıyla birlikte mutlu mesut yaşadı.